برای اتصال قطعات فلزی مختلف از فرآیندی به نام جوشکاری استفاده می‌شود. این عملیات یکی از حیاتی‌ترین عملیات‌های فلزکاری بوده و نبودن آن می‌تواند تولید محصولات فلزی را با مشکلی جدی روبرو کند. جوشکاری با روش‌های مختلفی انجام شده و قطعات فلزی با جنس‌های گوناگون را به هم متصل می‌کند. دو نوع جوش شناخته شده در جوشکاری عبارتند از جوش آرگون و CO2 (دی اکسید کربن) که کاربردهای فراوانی دارند. در این مقاله تصمیم داریم مقایسه‌ای بین این دو نوع جوش انجام داده و تفاوت‌های میان آن‌ها را بازگو کنیم.
جوشکاری آرگون یا تیگ (TIG)
جوشکاری آرگون یکی از رایج‌ترین روش‌های جوشکاری است که از انواع جوشکاری قوس الکتریکی محسوب می‌شود. در این فرایند برخلاف روش‌های دیگر جوشکاری، از یک الکترود غیرمصرفی از جنس تنگستن استفاده می‌شود تا جریان الکتریسیته را بین قطعه کار و الکترود انتقال دهد. الکترود تنگستن که مصرفی نمی‌باشد توسط ابزاری به نام تورچ جوشکاری تیگنگه داشته شده و عملیات جوشکاری را به انجام می‌رساند. در این روش از جوشکاری ایجاد حوضچه مذاب می‌تواند باعث شود تا مناطق تحت حرارت اکسید شوند. به همین دلیل است که از گازهای خنثی استفاده شده و از اکسید شدن قطعات جلوگیری می‌شود. بهترین گاز برای این کار آرگون است که باعث شده تا نام این روش به جوشکاری تیگ آرگون نیز شناخته شود.
جوش آرگون لیفت آرک و جوش آرگون خراشی دو نوع از روش‌های جوشکاری آرگون هستند که از الکترود تنگستن غیر مصرفی استفاده می‌کنند. با این حال، بین این دو روش تفاوت‌هایی وجود دارد. در روش Lift Arc، قوس الکتریکی با دور کردن تورچ از قطعه کار ایجاد می‌شود. این روش برای جوشکاری فلزات نازک و ضخیم مناسب است. در روش خراشی، قوس الکتریکی با خراش دادن الکترود تنگستن روی قطعه کار ایجاد می‌شود. این روش برای جوشکاری فلزات نازک مناسب است.
جوشکاری میگ و مگ
جوشکاری دارای دو دسته اصلی جوشکاری ذوبی و غیر ذوبی است. جوشکاری میگ و مگ یا MIG/MAG welding در دسته جوشکاری ذوبی قرار می‌گیرد. در این جوشکاری عملیات ذوب توسط قوس الکتریکی انجام می‌شود که در واقع زمانی که الکترود نزدیک قطعه کار است توسط جریان دستگاه قوس الکتریکی ایجاده شده و عملیات ذوب و در نهایت اتصال انجام می‌شود.
در فرآیند جوشکاری gmaw که نام دیگر جوشکاری میگ و مگ است از یک گاز محافظ استفاده می‌شود تا از تماس قطعه کار با هوا جلوگیری شود اگر این گاز آرگون و هلیوم خنثی باشد اسم این جوشکاری mig نام دارد و اگر گاز کربن دی کسید یا CO2 باشد، mag نام دارد.
تفاوت جوش آرگون و CO2
جوشکاری آرگون (TIG) و جوشکاری دی اکسید کربن یا CO2 دو روش جوشکاری ذوبی هستند که از گاز محافظ برای جلوگیری از واکنش فلز با هوا استفاده می‌کنند. هر دو روش مزایا و معایب خاص خود را دارند و برای کاربردهای مختلف مناسب هستند.
تفاوت‌های اصلی جوشکاری آرگون و CO2 عبارتند از:
- نوع گاز محافظ: در جوشکاری آرگون، از گاز آرگون به عنوان گاز محافظ استفاده می‌شود. آرگون یک گاز بی اثر است که با فلز واکنش نمی‌دهد. در جوشکاری CO2، از گاز دی اکسید کربن به عنوان گاز محافظ استفاده می‌شود. دی اکسید کربن یک گاز فعال است که می‌تواند با فلز واکنش دهد.
- نوع الکترود: در جوشکاری آرگون، از الکترود تنگستن استفاده می‌شود. الکترود تنگستن مصرفی نیست و در طول فرآیند جوشکاری ذوب نمی‌شود. در جوشکاری CO2، از سیم جوش مصرفی استفاده می‌شود. سیم جوش در طول فرآیند جوشکاری ذوب شده و به فلز جوش اضافه می‌شود.
- سرعت جوشکاری: سرعت جوشکاری CO2 معمولاً از سرعت جوشکاری آرگون بیشتر است.
- هزینه: جوشکاری CO2 معمولاً ارزان‌تر از جوشکاری آرگون است.
- کاربرد: جوشکاری آرگون برای جوشکاری فلزات حساس به اکسیداسیون مانند آلومینیوم و تیتانیوم استفاده می‌شود. جوشکاری CO2 برای جوشکاری فلزاتی مانند فولاد و مس استفاده می‌شود.
مزایای جوشکاری آرگون:
- کیفیت جوش بالا: جوش آرگون معمولاً از کیفیت جوش CO2 بالاتر است.
- نفوذ جوش کم: جوش آرگون نفوذ جوش کمتری نسبت به جوش CO2 دارد.
- جوشکاری فلزات حساس به اکسیداسیون: جوشکاری آرگون برای جوشکاری فلزات حساس به اکسیداسیون مانند آلومینیوم و تیتانیوم مناسب است.
معایب جوشکاری آرگون:
- سرعت جوشکاری کم: سرعت جوشکاری آرگون معمولاً از سرعت جوشکاری CO2 کمتر است.
- هزینه بیشتر: جوشکاری آرگون معمولاً گران تر از جوشکاری CO2 است.
- نیاز به مهارت بیشتر: جوشکاری آرگون نیاز به مهارت بیشتری نسبت به جوشکاری CO2 دارد.
مزایای جوشکاری CO2:
- سرعت جوشکاری بالا: سرعت جوشکاری CO2 معمولاً از سرعت جوشکاری آرگون بیشتر است.
- هزینه کمتر: جوشکاری CO2 معمولاً ارزان‌تر از جوشکاری آرگون است.
- آسانی کار با آن: جوشکاری CO2 نسبت به جوشکاری آرگون آسان‌تر است.
معایب جوشکاری CO2:
- کیفیت جوش پایین‌تر: کیفیت جوش CO2 معمولاً از کیفیت جوش آرگون پایین‌تر است.
- نفوذ جوش بیشتر: جوش CO2 نفوذ جوش بیشتری نسبت به جوشکاری آرگون دارد.
- عدم امکان جوشکاری فلزات حساس به اکسیداسیون: جوشکاری CO2 برای جوشکاری فلزات حساس به اکسیداسیون مانند آلومینیوم و تیتانیوم مناسب نیست.
در نهایت، انتخاب بین جوشکاری آرگون و CO2 به عوامل مختلفی مانند نوع فلز، کیفیت جوش مورد نیاز، و هزینه بستگی دارد.
فرآیند, مقالات در گروه صبا | نویسنده : امید مرادی | بروزرسانی : 14 آبان 1402
